Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia lekarza bądź karetki pogotowia ratunkowego.

1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni.
2. Sprawdź reakcję poszkodowanego:
   
   • delikatnie potrząśnij za ramiona i głośno zapytaj:
     "Czy wszystko w porządku?"
   
3. Jeżeli reaguje:
   
   • zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo
   • dowiedz się jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna, regularnie oceniaj jego stan
4. Jeżeli nie reaguje:
   
   • głośno zawołaj o pomoc
   • odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy
   
   
   • umieść jedną rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego głowę do tyłu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe
   • opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ją w celu udrożnienia dróg oddechowych
5. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu:
   
   • oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej
   • nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych
   • staraj się wyczuć ruch powietrza na swoim policzku
   
   W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niż 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy.
6. Jeżeli oddech jest prawidłowy:
   
   • ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej
   • wyślij kogoś lub sam udaj się po pomoc (wezwij pogotowie)
   • regularnie oceniaj oddech
7. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:
   
   • wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:
     
     • uklęknij obok poszkodowanego
     • ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej
     • nadgarstek drugiej ręki ułóż na już położonym

   

   

   • spleć palce obu dłoni i upewnij się, że nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego, nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka
   • pochyl się nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm
   • po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiową, nie odrywając dłoni od mostka, powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s)
   • okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam
8. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:
   
   • po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając głowę i unosząc żuchwę
   • zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego
   • pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy
   • weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając się, że nie ma przecieku powietrza
   • wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa się unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny
   • utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa
   • jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ułóż ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej
   • kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2
   • przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać, w innym przypadku nie przerywaj resuscytacji, jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
   • sprawdź jamę ustną poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce
   • sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane
   • wykonaj nie więcej niż 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej, jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni się zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu, należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.
9. Reanimacje ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujacych sytuacjach:
   
   • jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej
   • jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uśnięć /min
   • przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać w innym przypadku nie przerywaj resuscytacji
10. Kontynuuj resuscytację do czasu gdy:
    
    • przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania
    • poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać
    • ulegniesz wyczerpaniu